|
Niçin fotoğraf yapıyorsunuz diye bir soru sorulmuştu bir gün...
"Değiştirmek için" demiştim.
Kendimi, insanları ve toplumu değiştirmek...
"Eğer birisi sergimi izlemiş ve sonunda fikirlerinde ufacık ta olsa bir değişiklik olmamışsa , başarısız olduğuma inanırım" diye de eklemiştim.
"Fotoğrafı ilerici kılan da bu olsa gerek" diye görüş bildirmişti soruyu soran.
Ama değiştirmek için fotoğrafçının donanımlı olması gerek!
Araştıran, yorumlayan, öneriler sunabilen...
En önemlisi düşündüğünü söyleyebilen.
"Düşündüğünü söyleyebilen" ama yüksek sesle...
İçinden değil....
Peki bir sorum var...
Günlük hayatında bile düşündüğünü söyleyemeyen,bulunduğu sosyal ortamlarda "Yaptığı yanlış ama şimdi söylersem kötü olurum" diye sessiz kalan, fotoğraflarında nasıl düşüncesini ifade edecek? Düşündüğünü söyleyemeyecekse, nasıl değiştirecek?
Bir dakika özür dilerim...
Tabii ki bazıları iddialı değildir ve fotoğraflarıyla değiştirmek istemeyebilir. Gezmek, görmek, tarihi eserlerin, çiçeklerin, böceklerin fotoğraflarını çekmek, cumartesilerini, pazarlarını hoşça geçirmek ona yetebilir. Çalışmaktan artan günlerin hoş geçmesini istemekten daha doğal ne olabilir ki? Bazı şeyleri dert ederek üzülmek niye?
Öyleyse niçin beğenmediği serginin sahibine görüşünü söyleyip kötü olsun?
Nasıl olsa o yokken diğerlerine söyleyebilir. Bu biraz dedikodu olur ama o kadar hata kadı kızında da var.
Niye yanlış yapan yöneticiye yanlışını söyleyip, durduğu yerde onunla takışsın?
Şüphesiz birileri çıkıp yöneticinin hatalarını ortaya koyacaktır.
Veya biri diğerine haksız yere hakaret ettiyse, niçin haksızlığını söyleyerek bunca yıllık tanıdığı ile tartışmaya girsin? Durduğu yerde acı çekmenin ne alemi var?
Ancak unutmayınız ki sanat sadece acı çekenlerin yapabileceği bir şeydir.
Kerim Bora'nın deyimiyle "Acı çekmeden fotoğraf olmaz!".
Ve benim deyimimle "Her şeyin bir bedeli vardır. Tabi ki iyi fotoğrafın da..."
Hoşça kalınız !
Ben fotoğraf çekmeye gidiyorum...
Yanıma da sadece ödeyeceğim bedeli alarak. |
